“Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή.
Για τη ζωή τους είσαι το μέσο και όχι η αρχή,
κι ας μένουν κοντά σου, δεν ανήκουν σε εσένα.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, όχι όμως και τις ιδέες σου, γιατί ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους, όχι όμως και στην ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο,
που εσύ δεν μπορείς να επισκεφτείς ούτε στα όνειρά σου”.
Χαλίλ Γκιμπράν
