Η τρομοκρατική επίθεση που δέχθηκε το Ισραήλ από την Χαμάς θα αναδιαμορφώσει με βεβαιότητα όλες τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή, προκαλώντας δραματικές πολιτικές και διπλωματικές εξελίξεις, οι οποίες θα εξαρτηθούν τώρα πια από τις στρατιωτικές επιλογές του Τελ Αβίβ. Ένας Δίκαιος Πόλεμος (Just War) για μια δίκαιη υπόθεση (causa justa), που είναι η ίδια η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, ξεκινά απέναντι στη διεθνή τρομοκρατία και σε κράτη (state sponsored terrorism) που υποθάλπουν και υποστηρίζουν με κάθε τρόπο και μέσο την βαρβαρότητα και την κτηνωδία των τρομοκρατών.
Σε αυτόν τον πόλεμο είμαστε με το Ισραήλ γιατί η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ και οι θηριωδίες που ακολούθησαν είναι χτύπημα στις οικουμενικές αξίες της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι πλήγμα στις βαθύτερες αξίες και αρχές του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του Δυτικού μας Πολιτισμού. Η τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες το αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο και οδυνηρό τρόπο.
Σε αυτόν τον πόλεμο είμαστε με το Ισραήλ γιατί υπερασπιζόμαστε το φυσικό δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα έναντι της επίθεσης που δέχτηκε. Γιατί έδωσε όλα τα περιθώρια για την ασφαλή μετακίνηση των παλαιστινίων και τη δημιουργία εισόδου ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας. Γιατί υπερασπιζόμαστε το
δικαίωμα του Λαού του Ισραήλ να ζήσει ελεύθερος ειρηνικά και με ασφάλεια στα πάτρια εδάφη του. Για αυτό και η εξάλειψη της απειλής της Χαμάς επιβάλει μια μεγάλης έκτασης χερσαία επιχείρηση η οποία υποχρεωτικά θα συνοδευθεί από μια μόνιμη παρουσία ισραηλινών δυνάμεων στη Λωρίδα της Γάζας.
Σε αυτόν τον πόλεμο είμαστε με το Ισραήλ γιατί η Χαμάς δεν είναι μαχητές αλλά τρομοκράτες με τελικό στόχο όχι απλώς την επιστροφή στα προ του 1967 σύνορα, αλλά την εξαφάνιση του Κράτους του Ισραήλ. Τον ίδιο ακριβώς στόχο που είχαν και οι δύο αραβοισραηλινοί πόλεμοι του 1948 και του 1967. Όπως και τότε, έτσι και
τώρα το Ισραήλ πολεμά για την ύπαρξή του ως κράτος. Ο μαχητής σέβεται τον νεκρό αντίπαλό του. Δεν διαπράττει την ύβρι της σκύλευσης της σορού του. Δυστυχώς βέβαια για αυτές τις (εβραϊκές) ψυχές δεν έγινε στη χώρα μας καμιά πορεία καταδίκης, αλληλεγγύης και στήριξης. Επιλεκτική ευαισθησία και μονόπλευρος
ανθρωπισμός από επαγγελματίες αγωνιστές και εμπόρους της δυστυχίας και του πόνου των ανθρώπων. Για αυτό και δεν χωρούν «ναι μεν αλλά». Όποιος λέει «καταδικάζω, αλλά», εκτός από υποκριτής είναι και συνειδητά με την πλευρά του κακού. Μέχρι σήμερα η Χαμάς εξακολουθεί να κυριαρχεί στη Λωρίδα της Γάζας,
χωρίς εκλογές, μέσω συνεχών εμφύλιων συρράξεων και εκκαθαρίσεων εναντίον της Φατάχ και των εκπροσώπων της Παλαιστινιακής Αρχής. Ανατρέποντας κάθε ειρηνιστική προσπάθεια, καταπατώντας κάθε συμφωνία με μοναδικό σκοπό την ύπαρξη ενός τρομοκρατικού θύλακα μέσα στο Ισραήλ, που να εξυπηρετεί τα
συμφέροντα των Μουλάδων της Τεχεράνης.
Σε αυτόν τον πόλεμο είμαστε με το Ισραήλ γιατί στην οδυνηρή μνήμη του Ολοκαυτώματος και απέναντι στις δολοφονικές ιδεολογίες του 20ου αιώνα, μέχρι τους σύγχρονους εκφραστές τους (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Al-Qaeda, ISSIS, Χαμάς, Χεζμπολάχ και state sponsored terrorism), μια μακρά γενεαλογία του κακού, η «Προέλαση της Ελευθερίας» τελικά θα έχει τον τελευταίο λόγο. Νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους θαλάμους αερίων για τους Εβραίους, το Άουσβιτς και το Νταχάου. Ωστόσο, όχι. Το απόλυτο κακό έχει επιστρέψει με παλιές συνταγές ολοκληρωτισμού. Για αυτό και ένας «Συνασπισμός των Προθύμων» (A Coalition of the Willing) θα πρέπει να είναι έτοιμος εφόσον χρειαστεί και ζητηθεί να συνδράμει το κράτος του Ισραήλ υπερασπιζόμενος τις κοινές μας αξίες και αρχές, για να μην ξαναζήσουμε το ιστορικό λάθος του Μονάχου.
Χρήστος Μπαξεβάνης
Διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ – Διεθνολόγος
πρ. Ειδικός Εμπειρογνώμων στην Ε.Ε.
