Σε έναν κόσμο όπου ο απόηχος της συμμόρφωσης συχνά πνίγει τις φωνές της διαφωνίας, αναδύεται μια φιγούρα, ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης του οποίου κάθε χορδή που παίζεται και κάθε στίχος που εκφωνείται λειτουργεί ως ένα ηχηρό κάλεσμα για να αφυπνίσει τις αισθήσεις και να φουντώσει το πνεύμα.
Αυτό που κάνει τον Σταμάτη Μουστάκα ξεχωριστό δεν είναι μόνο η αγάπη του για τη μουσική, αλλά και η βαθιά και συνεχή «εμπλοκή» του με τον κόσμο γύρω του. Μέσα από τα τραγούδια του εκτός των άλλων, σατιρίζει και καυτηριάζει τους παραλογισμούς της σύγχρονης ζωής, ρίχνοντας φως στις υποκρισίες και τις ελλείψεις της κοινωνίας με ευστροφία και διορατικότητα.
Σταμάτη, ποια ήταν τα πρώτα μουσικά σου βήματα και η πρώτη έμπνευση που αποτέλεσε αφετηρία για την πορεία σου;
Νεκτάριε σε ευχαριστώ για την τιμητική πρόσκληση για την συνέντευξη στο Money and life.
Το ταξίδι μου μουσικά ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια κάπου στην Κέρκυρα όπου και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια.
Οι πρώτες εμφανίσεις μου ως μουσικός πραγματοποιήθηκαν στο Βύρωνα και στο μπαράκι της γειτονιάς μου το Ellington που δειλά μπροστά σε 10 άτομα άρχισα να εκφράζω όσα ένιωθα τον καιρό εκείνο γκρεμίζοντας κάθε ‘τοίχο’ συστολής και φόβου έκθεσης σε κοινό της Αφεντομουτσουνάρας μου.
Ακολούθησαν διάφορα μπαράκια με σπουδαίο για την μετέπειτα πορεία μου το Ελληνικόν στον κορυδαλλό. Εκεί άρχισε να μας μαθαίνει η ‘Φασαία” νεολαία και μαζί με τον εξαιρετικό φίλο και μουσικό Βαίο Πράππα κάναμε ένα δίδυμο καλλιτεχνικό που ξεχείλιζε το μαγαζί Παρασκευοσάββατα με μεγάλη επιτυχία.
Πρώτη έμπνευση δεν μπορώ να θυμηθώ, μπορώ όμως να σου πω ότι από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο είχα το όνειρο και την επιθυμία της έκφρασης μέσα από τη μελωδία και το στίχο.
Στα Live επικοινωνία σου με το κοινό είναι μοναδικά αλληλεπιδραστική. Πώς χτίζεται αυτού του είδους η επικοινωνία;
Πράγματι η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι το βασικό συστατικό της δικής μου “Περσόνας”.
Αυτό νομίζω είναι το χάρισμα μου και στοιχείο του χαρακτήρα μου, να είμαι επικοινωνιακός σε βαθμό κακουργήματος.
Αυτή η επικοινωνία όμως με διαφορετικούς ανθρώπους κάθε φορά είναι και η ομορφιά του ταξιδιού που έχουμε ξεκινήσει.
Νομίζω πως χτίζεται με τα χρόνια και με τις συνεχόμενες εμφανίσεις τουλάχιστον στην δική μου διαδρομή.
Πέρασαν χρόνια και όμως υπάρχουν άνθρωποι που με ακολουθούν φανατικά σε social media και εμφανίσεις γιατί γουστάρουν να περνάνε όμορφα είτε με τα τραγούδια μου, είτε με το χιούμορ μου.
Ξέρεις Νεκτάριε δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από το να νιώθεις την Αλληλεπίδραση και το μίξερ συναισθημάτων που προκαλείς στον ακροατή πάντα όμως με τη θετική προσέγγιση.
Μουσική, αυτοσχεδιασμός, χιούμορ, αλλά και κοινωνικός προβληματισμός πως τα συνδέεις όλα αυτά μαζί; Υπάρχει κάποιου είδους σχεδιασμός πριν από μία συναυλία;
Όλα όσα αναφέρεις είναι στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Το μόνο είναι η αλήθεια που προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια είναι να μην αλλοιώσω κάτι από τα παραπάνω.
Μέσω της μουσικής αυτοσχεδιάζω και με όπλο το χιούμορ προσπαθώ κάθε κοινωνικό προβληματισμό μου να τον μεταφέρω με “βελούδινο” αλλά και καυστικό πολλές φορές τρόπο, ώστε να είναι πιο εύπεπτο στους φίλους που κάθε φορά ενώνουμε τις φωνές μας και συμμετέχουμε στην μυσταγωγική κάθαρση της ψυχής που μας χαρίζει απλόχερα η Μουσική.
Αυτή η επικοινωνία λοιπόν χτίζεται μέσα από την τρυφερότητα και την αλήθεια σου.
Πάντα υπάρχει ένα σχέδιο στο τι θα πεις και στο τι θα τραγουδήσεις.
Όλα έχουν ένα λόγο ύπαρξης μέσα στο πρόγραμμα μιας Συναυλίας.
Είναι μέρος της Μυσταγωγίας που προανέφερα.
Μουσική βιομηχανία σήμερα. Υπηρετεί την τέχνη και τον πολιτισμό; Κάτι λείπει; Κάτι έχει αλλοιωθεί;
Η Μουσική βιομηχανία προσπαθεί να υπηρετήσει σήμερα την κάθε τάση που υπάρχει στην τέχνη και στον πολιτισμό μας.
Στο δικό μας χώρο είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα όταν είσαι “Ασιμος” είναι η αλήθεια και απαιτεί πολύ κόπο, χρόνο αλλά και προσήλωση στο στόχο που θέτεις.
Αυτό που νιώθω να λείπει στις μέρες μας είναι ο ρομαντισμός και η αγνότητα της έκφρασης. Έχουμε «κομποστοποιηθεί» αρκετά με την καθολική χρήση των social και αυτό έχει επιπτώσεις παντού.
Πώς εξισορροπεί ένας καλλιτέχνης τις απαιτήσεις της δουλειάς, τις καθημερινές υποχρεώσεις και την οικογένεια; Κάνει «εκπτώσεις», Προσαρμόζεται ή ζει στο σύννεφο του και κατεβαίνει για τα βασικά;
Επιβάλλεται να ζεις σε σύννεφο αν αυτοπροσδιορίζεσαι καλλιτέχνης ας ξεκινήσουμε από αυτό.
Δεν χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας ούτε υπνοβατείς. Ένας καλλιτέχνης χρειάζεται ερεθίσματα, διαφορετικές εμπειρίες και οπτικές.
Αυτό δεν του απαγορευθεί λοιπόν να προσπαθεί να γίνει σωστός μπαμπάς, να είναι σωστός στη δουλειά του και στις καθημερινές υποχρεώσεις του βεβαίως είναι ο τρόπος που λειτουργώ εγώ και φυσικά ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Αρμονικά έχω την αίσθηση ότι μπορείς να τα ταιριάξεις όλα.
Επιστρέφεις με νέο live και μάλιστα αν κρίνω από την ανταπόκριση στα media φαίνεται πως θα είναι πάλι κάτι δυνατό.
Είναι η αλήθεια ότι τη φετινή σεζόν που κάναμε αυτή την υπέροχη μουσικά συνύπαρξη με τους εξαίρετους μουσικούς που τάχθηκαν συνοδοιπόροι στο κάλεσμα ξεκινήσαμε βήμα βήμα.
Προέκυψαν λοιπόν αρκετές εμφανίσεις μας μέσα στη χρονιά σε μεγάλες μουσικές σκηνές όπως το Holywood stage athens, η Αρχιτεκτονική κτλ.
ο κόσμος άρχισε να αγκαλιάζει το εγχείρημα μας αυτό και να δίνει δυναμικά το παρόν και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτό.
Στις 27/4 Σάββατο στην Αρχιτεκτονική έχουμε “Άγριες νότες, εντέχνως δομημένες” ένα ροκ ραντεβού για να ανταμώσουμε σε έναν ζεστό και φιλόξενο χώρο και να ενώσουμε τις φωνές και τις ψυχές μας.
Στο σημείο αυτό να σας φανερώσω ότι στο Live θα ακουστούν για πρώτη φορά αρκετά δικά μου τραγούδια δίνοντας πλέον την ταυτότητα μας ,ενορχηστρωμένα από τους Κώστα Δάρρα (πλήκτρα),Πάνο Βλάχο (τύμπανα),Γιώργο Κουτσούκη (Ηλ.κιθάρα), Γιώργο Λαμπίρη (Μπάσο).
Ακολουθεί ένα τραγούδι σε στίχους του φίλου Σπύρου Νικολάου που έχω την χαρά και την τιμή να έχω γράψει τη μουσική και να ερμηνεύω μαζί με τον Ράπερ RG ,το Λυκόφως που σύντομα θα κυκλοφορήσει.
Η συνέχεια έπειτα μεγάλη αλλά εμείς είπαμε…….Βήμα Βήμα.
Σταμάτη, αν θα μπορούσες τον κόσμο να άλλαζες τι θα άλλαζες;
Τον Άνθρωπό. Νεκτάριε σε ευχαριστώ θερμά για αυτή την όμορφη συνέντευξη.
Να είμαστε καλά και με το καλό να ανταμώνουμε.
