«Έχουμε δύο γατάκια με τον σύζυγό μου: πρώτα ήρθε ο Σίβα και μετά ο Λίο. Άτυπα ο Σίβα είναι ο δικός μου γάτος και ο Λίο του Σωτήρη, του συζύγου μου – έτσι τα έχουμε μοιράσει και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Λίγο καιρό μετά στα γραφεία του Zougla.gr όπου δούλευε τότε ο Σωτήρης εμφανίστηκε ο Σίβα, ήταν ενός έτους και φαινόταν σαν να τον είχε εγκαταλείψει κάποιος. Έμοιαζε σαν γατί σπιτιού, ήταν εξοικειωμένο με τους ανθρώπους και άκουγε βασικές εντολές. Ένα βράδυ έρχεται ο Σωτήρης να με πάρει με το αυτοκίνητο από τη δουλειά, ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού και βλέπω μέσα τον Σίβα. Μου τον είχε φέρει για έκπληξη. Αρχίσαμε να ψάχνουμε την οικογένειά του μέσω αγγελιών αλλά κανείς δεν τον αναζήτησε. Αυτή ήταν η αρχή. Δεθήκαμε αμέσως με αυτόν τον γάτο, είναι υπέροχη προσωπικότητα.
Για 6 χρόνια ο Σίβα ήταν ο κύριος του σπιτιού. Ώσπου ο Σωτήρης -που ασχολείται πολύ με φιλοζωικά θέματα- βλέπει ένα μωρό γατί που το είχε σώσει η Alma Libre, η οργάνωση διασωστών για αδέσποτα, από έναν υπόνομο της Αθήνας. Έτσι κάπως έφτασε σπίτι μας και ο Λίο ο οποίος αν τον παρατηρήσει κανείς μοιάζει λίγο με τον «μπαμπά» του: έχουν και οι δύο γκρι μαλλί και μπλε μάτια. Ο Λίο είναι κουφός αλλά αυτό δεν έχει αποτελέσει ποτέ πρόβλημα. Μερικές φορές μπορεί να μπω στο σπίτι και να μην το καταλάβει, να τον χαϊδέψω και να αιφνιδιαστεί στιγμιαία.
Προσωπικά έχω διδαχθεί πολλά από τα δυο αυτά ζώα. Καταρχάς έχω καταλάβει ότι είναι καλύτερο να έχεις δύο (ή περισσότερα) κατοικίδια, παρά ένα. Η παρέα που κάνει το ένα στο άλλο είναι μεγάλη πηγή χαράς και ασφάλειας. Μου έχουν μάθει την υπομονή, τη φροντίδα, την ανεξαρτησία και την αγάπη. Είναι μύθος ότι οι γάτες δεν δένονται με τους ανθρώπους τους. Τα δύο αυτά ζώα, είναι πολύ δεμένα μαζί μας. Ο Σίβα κυρίως είναι συνεχώς πάνω μας ή ανάμεσά μας, ζητάει την επαφή μαζί μας, και με ακολουθεί σε κάθε δωμάτιο.
Ακούει το όνομά του και κάνει αυτό που του ζητάς. Και επίσης με έχει συγκινήσει το πόσο φροντίζει τον Λίο που είναι πιο μικρός σε ηλικία, έχοντας καταλάβει ότι ο Λίο δεν ακούει. Έχει τύχει να τους βάζω φαγητό, ο μικρός να μην το έχει ακούσει, και ο Σίβα να τον περιμένει ή να τον οδηγεί προς το πιάτο για να φάνε παρέα. Τα ζώα πάντα μας διδάσκουν, φτάνει να αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν νοημοσύνη και συναισθήματα που αξίζουν την προσοχή μας.
Γι’ αυτό τον λόγο πάντα με επηρεάζουν τόσο αρνητικά οι ειδήσεις περί κακοποίησης ζώων. Και την ίδια στιγμή χαίρομαι που ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει πιο ολοκληρωμένη πληροφόρηση για την ευζωία των ζώων και πιο αυστηροί νόμοι για κάθε είδους ενεργητική ή παθητική κακοποίηση.
Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι δυσάρεστο, το αντίβαρό μου είναι το αίσθημα που έχω όταν μπαίνω σπίτι και βλέπω τα αγόρια. Ο Σίβα και ο Λίο έχουν πάντα τον τρόπο να μου φτιάχνουν τη μέρα. Όταν κλείνω τα μάτια, μια ευχή κάνω: να μπορούσε να γίνει ένα θαύμα και να ζουν τα ζώα όσο κι εμείς».
