του Εμμ. Ν. Κώνστα
Διακόσια χρόνια μετά την μεγάλη στιγμή της εξέγερσης του έθνους εναντίον του οθωμανού δυνάστη και ενώ είχαμε μια περιπετειώδη ιστορική πορεία όπου δεν έλειψαν ποτέ οι ξένες επεμβάσεις, η εμβληματική παρουσία της προέδρου της Δημοκρατίας ( ανώτατου άρχοντα της πολιτείας) στην αρχαία αγορά στο πλευρό του Αμερικανού πρέσβη, συνιστά αναμφισβήτητα μια συμπεριφορά βαθύτατα προσβλητική και ενδεικτική των αντιλήψεων της πολιτικής τάξης.
Κανείς δεν έχει εξηγήσει ακόμα με ποια ιδιότητα, άδεια, ή εξουσιοδότηση η Αμερικανική πρεσβεία χρησιμοποίησε την αρχαία αγορά, ένα ιερό αρχαιολογικό χώρο για την πατρίδα μας, προκειμένου να τιμήσει την ορκωμοσία του νέου προέδρου. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία του νέου Ελληνικού κράτους ανάλογης εκδηλώσεως. Επίσης, δυστυχώς, δεν υπάρχει ανάλογη εκδήλωση σε κανέναν κυρίαρχο κράτος της Ευρωπαϊκής ηπείρου.
Η σημειολογία της παρουσίας της προέδρου δίπλα στον πρέσβη, πέραν της παραβίασης του πρωτοκόλλου αφού δεν πρόκειται για ομόλογό της, ήταν από κάθε πλευρά μειωτική. Η πρόεδρος, προσφωνούσε το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ ως να ήταν έπαρχος προς τον αυτοκράτορα, την υποδέχτηκε ο πρέσβης ως οικοδεσπότης σε έναν χώρο που είναι ακόμα τουλάχιστον Ελληνικός, προχωρούσε σε μια ενέργεια που με δυσκολία κανείς αντιλαμβάνεται την σκοπιμότητά της. Ήταν η ευθεία ταύτιση με το νέο πρόεδρο και η πανηγυρική αντίδραση προς ότι αντιπροσώπευε ο απερχόμενος αλλά σε αυτή την περίπτωση εκθέτει τη χώρα σε κινδύνους αφού προσχωρεί σε εσωτερικές αντιθέσεις άλλου κράτους. Ήταν ένας όψιμος φιλο- αμερικανισμός, τόσο κακοφτιαγμένος, ήταν η ανοιχτή προσπάθεια στήριξης κάποιων αρχών όπως η παγκοσμιοποίηση αλλά και αυτό συνιστά απόκλιση από τον θεσμικό της ρόλο.
Η αίσθηση μειονεξίας που απέπνεε η εκδήλωση αυτή, που θύμιζε μαθητές που υποδέχονται ευεργέτες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, αντιπροσωπεύει την βαθιά εξάρτηση μέχρι σημείου υποταγής των πολιτικών παραγόντων, τώρα και των πολιτειακών.
Η πρόεδρος εξαρχής επιδεικνύει μια συμπεριφορά που μόνο ενωτική για το έθνος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η αρθρογραφία της στην Εφημερίδα των συντακτών, η επιλογή θεμάτων και στάσεων, η πρωτοβουλία της να παραστεί στην εκδήλωση της πρεσβείας των ΗΠΑ, δίνουν την εικόνα την έλλειψης μέτρου. Η επιλογή Μητσοτάκη που έγινε με την ανακούφιση των αριστερών, ήταν όπως φαίνεται ένα ακόμα πλήγμα στον εθνικό ιστό.
Η συγκυρία να έχουμε στην επέτειο των διακοσίων χρόνων από την εθνεγερσία την πρόεδρο της έξαλλης νεωτερικότητας δεν είναι τυχαία. Ανταποκρίνεται στην ίδια ανάγκη που έκανε την κυβέρνηση να προωθήσει την επιτροπή εορτασμών υπό την κα Αγγελοπούλου, όπου οι επενδύσεις, η τεχνολογία και η ψηφιακή νέα πραγματικότητα απασχολούν πολύ περισσότερο από την εθνική συνείδηση, την εθνική αυτογνωσία και την ιστορική αίσθηση.
Μαζί με την κατάρρευση του αντιαμερικανισμού των αριστερών ήρθε και η συνειδητή συνεργασία των φιλελεύθερων για την οικοδόμηση του νέου μέλλοντος. Το έθνος όμως παραμένει μακριά από τέτοιες μεθοδεύσεις και η ψυχή του είναι στην αρχαία αγορά “κρυμμένη και ζωντανή”
