Ανακάλυψε πώς ο Σωκράτης χρησιμοποιούσε τον διάλογο για να αποκαλύψει την αλήθεια και να ξεσκεπάσει την υποκρισία.

Πώς μπορείς να εντοπίσεις έναν υποκριτή; Απλό, πάντα νομίζει ότι έχει δίκιο. Και στην Αθήνα δεν έλειψαν οι προσχηματικοί άνθρωποι. Ωστόσο, ο Σωκράτης προσέγγισε τον συνομιλητή του, ομολογώντας την άγνοιά του. Το περίφημο Σωκρατικό ρητό « Ἕν ο῏ιδα, ὃτι οὐδὲν ο῏ιδα»
(Ένα μόνο ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα) είναι η βάση κάθε σύγκρισης. Αν είστε πεπεισμένοι ότι γνωρίζετε κάτι, γιατί να αμφισβητήσετε τον εαυτό σας;

Ο Σωκράτης άφησε τον συνομιλητή του να μιλήσει, τον άκουσε με προσοχή και μετά του έκανε μια απλή ερώτηση: “Είσαι καλά;”  Τι είναι;Αυτή η ερώτηση, αυτή η πολύ απλή ερώτηση, φαινομενικά αθώα, αβλαβής, κατάφερε να καταρρίψει κάθε ρητορική. Είναι πολύ ωραίο να μιλάμε για δικαιοσύνη, αγαθό, πλούτο, τιμή, θάνατο, αλλά τι είναι αυτά; Χάρη σε αυτή την ερώτηση, οι προκαταλήψεις, η αλαζονεία, η ματαιοδοξία βγήκαν μία προς μία.

Αλλά αυτό που πραγματικά ενδιέφερε τον Σωκράτη ήταν η αναζήτηση, μέσω του διαλόγου, μιας αλήθειας στην οποία ο συνομιλητής του έπρεπε να φτάσει μόνος του. «Ποτέ δεν υπήρξα δάσκαλος κανενός- αλλά αν υπάρχει κάποιος που, όταν μιλάω, επιθυμεί να με ακούσει, ποτέ δεν αρνήθηκα». Τι θέλει να μας πει ο Σωκράτης; Δεν είμαι δάσκαλος, δεν αισθάνομαι ανώτερος από κανέναν, δέχομαι την αντιπαράθεση με οποιονδήποτε, όποιος κι αν είναι ο συνομιλητής μου: πλούσιος ή φτωχός, αδαής ή μορφωμένος. Πιστεύω στον διάλογο και ο διάλογος ήταν για τον Σωκράτη η ουσία της φιλοσοφίας, της σκέψης.

Η ίδια η λέξη σας το λέει αυτό: ο διάλογος προέρχεται από το δια που σημαίνει «εν μέσω» και το λόγος που σημαίνει «σκέψη/ λόγος». Ο διάλογος σημαίνει ότι η λογική δεν είναι ποτέ μόνο από τη μία πλευρά, δεν είναι το μονοπώλιο της τάδε ή της δείνα παράταξης, αν κάποιος είναι πεπεισμένος εκ των προτέρων ότι κατέχει κάποια απόλυτη αλήθεια, το άτομο αυτό απλώς δεν συνομιλεί μαζί σας και δεν σκέφτεται. Ο Σωκράτης, από την άλλη πλευρά, ήθελε να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν, γι’ αυτό και μισήθηκε από την άρχουσα τάξη. Ενθάρρυνε την αμφιβολία και την κριτική αίσθηση στους συνομιλητές του, τους πίεζε να θέτουν στον εαυτό τους συνεχείς ερωτήσεις. Αυτό ήταν όλο. Ήταν επικίνδυνος; Προφανώς ναι, γιατί ήθελαν να τον σκοτώσουν γι’ αυτό.