Οι τεχνολογίες και μέθοδοι αποκωδικοποίησης του γονιδιώματος (ανθρώπινου και μη) εξελίσσονται συνεχώς σε βαθμό τέτοιο ώστε να μπορούν οι επιστήμονες να εξάγουν και να αναλύουν DNA από απολιθώματα ανθρώπων, ζώων και φυτών ηλικίας χιλιάδων ακόμη και εκατομμυρίων ετών. Όπως είναι ευνόητο οι πληροφορίες που αποκαλύπτει η ανάλυση του αρχαίου DNA είναι πολύτιμες αφού ρίχνουν φως στην εξέλιξη των ειδών και προσφέρουν παράλληλα εικόνα για το περιβάλλον που υπήρχε στον πλανήτη σε διάφορες χρονικές και γεωλογικές περιόδους.
Το 1950, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα ανθρώπινο κρανίο θαμμένο βαθιά μέσα σε ένα σύστημα σπηλαίων στην Τσεχία. Επειδή το κρανίο ήταν χωρισμένο στη μέση, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν ανήκε στο ίδιο άτομο αλλά κάθε κομμάτι ανήκε σε διαφορετικό άνθρωπο. Ωστόσο, μέσω της αλληλουχίας του γονιδιώματος που έγινε δεκαετίες αργότερα, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το κρανίο ανήκε στην πραγματικότητα σε ένα μόνο άτομο: μια γυναίκα που έζησε πριν από 45.000 χρόνια.
Οι ερευνητές την ονόμασαν Zlatý kůň ή «χρυσό άλογο» στα Τσεχικά. Περαιτέρω ανάλυση του DNA της αποκάλυψε ότι το γονιδίωμά της είχε περίπου 3% καταγωγή από Νεάντερταλ, ότι ήταν μέρος ενός πληθυσμού πρώιμων σύγχρονων ανθρώπων που πιθανότατα ζευγαρώθηκαν με Νεάντερταλ και ότι το γονιδίωμά της είναι το παλαιότερο γονιδίωμα σύγχρονου ανθρώπου που έχει ποτέ αναλυθεί.
Αν και πολλά έχουν μαθευτεί για τα γονιδιακά χαρακτηριστικά αυτής της γυναίκας λίγα ήταν γνωστά για το πώς μπορεί να έμοιαζε. Μια ομάδα ανθρωπολόγων και άλλων ειδικών με επικεφαλής έναν από τους κορυφαίους γραφίστες στον κόσμο με ειδίκευση στην ανασύνθεση προσώπων, τον Βραζιλιάνο Σίσερο Μοράες, με δημοσίευση της σε διαδικτυακή επιθεώρηση παρουσιάζει τα ευρήματα της μελέτης που πραγματοποίησε στο πλαίσιο της οποίας αποκαλύφθηκε το πρόσωπο της Zlatý kůň. Η ομάδα χρησιμοποίησε ανάμεσα στα άλλα τα δεδομένα από τις αξονικές τομογραφίες που πραγματοποιήθηκαν στο κρανίο και έγιναν στη συνέχεια οι σχετικές συγκρίσεις με αξονικές τομογραφίες κρανίων σημερινών ανθρώπων για να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα.
«Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία για το κρανίο είναι ότι το ροκάνισε ένα ζώο μετά τον θάνατό του. Αυτό το ζώο θα μπορούσε να ήταν λύκος ή ύαινα αφού και τα δύο ζώα ήταν παρόντα στην πανίδα εκείνη την εποχή» λέει ο Μοράες. «Αυτό που τράβηξε περισσότερο την προσοχή μας ήταν η στιβαρότητα της δομής του προσώπου, ειδικά της κάτω γνάθου. Όταν οι αρχαιολόγοι βρήκαν το κρανίο, οι πρώτοι ειδικοί που το ανέλυσαν νόμιζαν ότι ήταν άνδρας και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί. Εκτός από το ότι το κρανίο έχει χαρακτηριστικά που είναι πολύ συμβατά με το ανδρικό φύλο των σημερινών πληθυσμών το σαγόνι ήταν ιδιαίτερα στιβαρό. Βλέπουμε ότι η δομή του σαγονιού του κρανίου τείνει να είναι πιο συμβατό με τους Νεάντερταλ» αναφέρει ο γραφίστας. Το τελικό αποτέλεσμα της ανασύνθεσης ήταν το πρόσωπο μιας γυναίκας με μαύρα σγουρά μαλλιά και καστανά μάτια.
πηγή φωτό (Cícero Moraes)
