Ο Γιώργος Γεννηματάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939. Προερχόμενος από εύρωστη οικογένεια με πλούσια πολιτική παράδοση, ο Γεννηματάς σημαδεύτηκε από τα παιδικά του χρόνια από τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο και τις δυσκολίες της δικτατορίας.
Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου ανέπτυξε έντονη φοιτητική δράση, ηγούμενος διαδηλώσεων υπέρ της Κύπρου. Η ασθένεια του Άντισον, που τον ταλαιπώρησε από νεαρή ηλικία, δεν τον εμπόδισε να αφήσει το στίγμα του, τόσο στους συμφοιτητές του, όσο και στον ευρύτερο αντιδικτατορικό αγώνα.
Πολιτική Σταδιοδρομία
Αφοσιωμένος στις ιδέες της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο Γεννηματάς εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του. Η οργανωτική του δεινότητα, η ακεραιότητα και η ικανότητά του να εμπνέει τον οδήγησαν σε αξιόλογες θέσεις ευθύνης, όντας μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του κόμματος.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, Γιώργος Γεννηματάς εναντιώθηκε στο καθεστώς μέσα από τις γραμμές της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Παράταξης Μηχανικών, η οποία έδρασε, κυρίως, πριν και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Εργάστηκε στη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας μέχρι το 1981. Το 1974 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Την περίοδο 1974-1978 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. και πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας. Το 1975 εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και το 1976 μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος και επανεξελέγη το 1977 και το 1984. Το 1981, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως υπουργός Εσωτερικών, προώθησε την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, την ψήφο στα 18 και το νόμο για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, ενώ ως υπουργός Υγείας και οραματιστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), έδωσε μάχες για να εξανθρωπιστούν οι συνθήκες περίθαλψης, να εκσυγχρονιστούν τα νοσοκομεία, να δημιουργηθούν κέντρα υγείας. Στις 12 Ιουλίου 1989, ο Γιώργος Γεννηματάς ανέλαβε καθήκοντα τρίτου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, πλαισιώνοντας τους Ιωάννη Αλευρά και Ανδρέα Πεπονή.
Στις 8 Αυγούστου του ίδιου έτους, εξελέγη τακτικό μέλος του νέου Εκτελεστικού Γραφείου του κόμματος, ενώ από τις 5 Οκτωβρίου εντάχθηκε και στο Πολιτικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που διεξήχθη στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, ο Γεννηματάς επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, λαμβάνοντας 1900 ψήφους, κατατάσσοντάς τον δεύτερο. Στις 1 Νοεμβρίου, με 68 ψήφους, εξελέγη και πάλι τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος. Αυτή η περίοδος σηματοδοτεί μια ακμάζουσα φάση στην πολιτική καριέρα του Γεννηματά, όπου αναλαμβάνει ολοένα και πιο σημαντικούς ρόλους εντός του ΠΑΣΟΚ και εδραιώνει τη θέση του ως ηγετική μορφή της παράταξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η θητεία του Γεννηματά ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος συνέπεσε με μια κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα, με την εφαρμογή οικονομικών μεταρρυθμίσεων και την αντιμετώπιση κοινωνικών προκλήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γεννηματάς διακρίθηκε για τις δυναμικές του ομιλίες και την ικανότητά του να εκπροσωπεί με σαφήνεια και πειστικότητα τις θέσεις του κόμματος. Γιώργος Γεννηματάς Επιπλέον, η συμμετοχή του στα όργανα λήψης αποφάσεων του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης του επέτρεψε να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας και στην υλοποίηση των στόχων των κομμάτων.Η περίοδος 1989-1990 σηματοδότησε μια περίοδο έντονης πολιτικής δραστηριότητας για τον Γιώργο Γεννηματά, όπου εδραίωσε τη θέση του ως ηγετική μορφή του ΠΑΣΟΚ και απέκτησε πολύτιμη εμπειρία σε κρίσιμους τομείς της ελληνικής πολιτικής.
Η Τελευταία Χρονιά του Γιώργου Γεννηματά (1993-1994)
Η χρονιά του 1993 σημαδεύτηκε από δύο σημαντικά γεγονότα για τον Γιώργο Γεννηματά:
- Η απώλεια της Κάκιας Βέργου: Στις 15 Σεπτεμβρίου 1993, η Κάκια Βέργου, σύντροφος ζωής του Γεννηματά, έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο. Η απώλεια της αποτέλεσε ένα βαρύ πλήγμα για τον Γεννηματά, ο οποίος ο ίδιος αντιμετώπιζε ήδη προβλήματα υγείας.
- Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία: Στις 13 Οκτωβρίου 1993, μετά από 10 χρόνια στην αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και επέστρεψε στην κυβέρνηση. Ο Γεννηματάς, παρά τα προβλήματα υγείας του, ανέλαβε τα δύο κρίσιμα υπουργεία Οικονομικών, Εθνικής Οικονομίας.
Παρά τις επιτυχίες του, η υγεία του Γεννηματά άρχισε να φθίνει. Στις 25 Φεβρουαρίου 1994, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού Οικονομικών, διατηρώντας μόνο το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Παρόλα αυτά, ο Γεννηματάς δεν εγκατέλειψε την πολιτική. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη πανηγυρικά (πρώτος με 3235 ψήφους) μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, αποδεικνύοντας την αδιαμφισβήτητη λαϊκή του υποστήριξη. Δυστυχώς, η υγεία του Γεννηματά δεν άντεξε. Στις 25 Απριλίου 1994, σε ηλικία 55 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή, νικημένος από τον καρκίνο. Ο θάνατος του Γεννηματά προκάλεσε θλίψη σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ο Γεννηματάς υπήρξε μια από τις πιο αγαπητές και σεβαστές πολιτικές μορφές της χώρας, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο πολιτικό και κοινωνικό έργο. Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά το σύντομο βίο του, ο Γεννηματάς άφησε το στίγμα του στην ελληνική πολιτική. Η ειλικρίνεια του, η εντιμότητά του και η αφοσίωσή του στους ιδανικούς του τον καθιστούν μια διαχρονική μορφή που συνεχίζει να εμπνέει έως και σήμερα.
Διατέλεσε Υπουργός Εσωτερικών (1981-1984), Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1984-1987), Υπουργός Εργασίας (1987-1989) και Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1989-1990 & 1993-1994).
Η θητεία του σημαδεύτηκε από σημαντικές μεταρρυθμίσεις, όπως η Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του Δημοκρατικού Στρατού, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.) και η θέσπιση του δικαιώματος ψήφου στα 18.
